Kiła to choroba przenoszona drogą płciową wywołana przez Treponema pallidum, mikroskopijny organizm zwany krętkiem bladym. Ten robakopodobny, spiralny kształt organizmu zakaża ludzi przez zagłębienie się w wilgotne błony śluzowe jamy ustnej lub narządów płciowych. Stamtąd powoduje powstawanie wrzodu.
Kiła jest wysoce zaraźliwą chorobą rozprzestrzeniającą się przede wszystkim przez aktywność seksualną, w tym seks oralny i analny. Osoba zakażona często nie zdaje sobie sprawy z choroby i nieświadomie przekazuje ją swojemu partnerowi seksualnemu.
Kiła był kiedyś poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego, powodując poważne długoterminowe problemy zdrowotne, takie jak zapalenie stawów, uszkodzenie mózgu i ślepota. Nie było skutecznego leczenia do końca lat czterdziestych, gdy po raz pierwszy rozwinął się antybiotyk penicyliny.
Obecnie dostępne są sprawdzone metody powodujące wyleczenie kiły. Tak, więc, gdy pojawią się niepokojące symptomy w postaci zmian skórnych i gorączki, i istnieje podejrzenie, że mogło dojść do zakażenia chorobą weneryczną, warto zrobić badanie w tym kierunku.
Diagnostyka w kierunku kiły wykonywana w placówce medycznej
Kiłę można zdiagnozować poprzez testowanie próbek:
- Krew. Badania krwi mogą potwierdzić obecność przeciwciał, które organizm wytwarza w celu zwalczania infekcji. Przeciwciała przeciwko bakterii, które powodują kiłę pozostają w ciele przez wiele lat, więc test może być użyty do określenia obecnego lub poprzedniego zakażenia.
- Płyn mózgowo-rdzeniowy. Jeśli istnieje podejrzenie, że u pacjenta występują powikłania układu nerwowego w wyniku kiły, lekarz może zalecić pobranie próbki płynu mózgowo-rdzeniowego.
- W przypadku potwierdzenia zachorowania na kiłę, należy powiadomić partnerów seksualnych, że też mogą być zarażone. W ten sposób partnerzy mogą być badani i leczeni, a rozpowszechnianie kiły zostanie ograniczone.
Leczenie kiły
Po zdiagnozowaniu i leczeniu w początkowych fazach, kiła jest łatwa w leczeniu. Korzystnym leczeniem na wszystkich etapach jest penicylina, lek antybiotykowy, który może zabijać organizm, powodujący tą chorobę weneryczną. Pojedyncze podanie penicyliny może zatrzymać chorobę, jeśli do zarażenia doszło w ciągu danego roku. Jeśli natomiast choroba trwa dłużej chory może potrzebować dodatkowych dawek.
Więcej o leczeniu kiły: http://kila.info.pl/rozpoznanie-leczenie-kily/
Penicylina jest jedynym zalecanym sposobem leczenia kobiet w ciąży z kiłą. Kobiety uczulone na penicylinę mogą przechodzić proces odczulania, który może pozwolić im na przyjmowanie penicyliny. Nawet, jeśli pacjentka musi leczyć kiłę w czasie ciąży, noworodki powinny również otrzymać podobne leczenie antybiotykami.
Pierwszego dnia, w którym nastąpi leczenie, może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera. Objawy obejmują gorączkę, dreszcze, nudności, ból brzucha i ból głowy. Ta reakcja zazwyczaj trwa nie dłużej niż jeden dzień. Należy unikać kontaktów seksualnych do czasu zakończenia leczenia. Po czym należy wykonać badanie krwi, które może wskazać, że zakażenie zostało wyleczone. Aby zapobiec zakażeniu kiłą zawsze trzeba używać prezerwatywy lateksowej.